سلام عليكم ...
حسرت خوردن را همه ي ايراني ها خوب مي دانند و ما هم ... چون قدر داشته هايمان را كم مي دانيم ...
و اين حسرت برايم بيشتر بود ، وقتي كه فهميدم بشسياري از اشعاري كه در جانم رسوخ كرده بود و بوي آشنا را مي داد، از نهان يك مرد بود كه آن را از دست داده بوديم ...
خدايش بيامرزد ...
اي دريغ و حسرت هميشگي!
چقدر زود
دير مي شود ...
دعا كنيد تا قدرشناس تر باشيم ...ياحق!
