سلام

1- نمي‏دونم چي بنويسم. اگه نظر خودم رو بگم؛ مي‏شه موج منفي. اگه هم نخوام اونا رو بگم بايد مثلا بگم نوشته زيبايي بود.

2- اما اون زهرا خانوم حتا به اندازه ترديد الان من هم زجر نمي‏كشه.

3- درام جذاب و عالي‏اي بود اما حيف كه اون دوست جان شما خوشبختي و رضايت زهرا رو توي زنده بودن و ايضا زندگي معمولي داشتن مي‏ديدن. يه اشتباه بزرگ؛ به نظر بنده.

4- ياد مرگ؛ خوب كه نه! واجبه، لازمه. اما نبايد تصور ما از مرگ غيرواقعي باشه. اگه مرگ رو وهم‏انگيزتر و وحشت‏ناك‏تر از اون چيزي كه هست تصور كنيم، ما هم از مرگ خواهيم ترسيد؛ و اين غير از اينه كه ياد مرگ بايد ما رو از گناه دور كنه.

5- نتيجه اخلاقي روضه من! مرز بين اميد و رجا هيچ وقت نبايد از اون چيزي كه خدا خواسته بالا يا پايين بره.

سلام

فكر مي‏كنم تريلي 18 چرخ از رويم رد شده!

خيلي هولناك شده بود...

البته شعار گام آخر، يه چيزي تو همين مايه‏هاست....

التماس دعا

سلام

خيلي زيبا بود

ممنون كه سر زدين

موفق باشين

يا علي

شما ها اگه گريه نكنيد مي خوايد چه كار كنيد .....

ما كه بطور كلي ا گه هم گريه كنيم واسه خاطر اينه كه ما نبوديم اوني كه مرديم

كلا زندگي همينه ديگه ..

كه گريه اش مال خانم هاست.....

كلا دعا مي كنيم كه هرچه قدر هم بد كرده باشيم و تو عذاب باشيم ديگه به اين دنيا بر نگرديم ....تحمل عذاب اون دنيا راحت تر از عذاب زندگي تو اين دنيا

اصلا براي من همين زندگي اين دنيا عذابه

كوچيكه ...بي ارزشه .....خلاصه بگم نمي شه ....

سلام

پارسال زمستون بود كه براي اولين بار در مراسم تشييع جنازه شركت كردم . متوفي يكي از دوستان مادرم بود كه هيچ وقت نديده بودمشون و حتي چيزي هم درباره شون نشنيده بودم. البته چرا چند روز قبلش مادرم گفت كه تصادف كردن و در اغما هستن و احتياج به دعا دارن و ...

شواهد نشون مي دادكه خانم مومني بودن و البته خواهر شهيد هم بودن ...

اون روز اتفاقي كه برام افتاد اين بود كه احساس كردم چقدر مردن ما مسلمان ها قشنگه !

منظورم مراسم تدفين ماست ...

برخلاف ماجراي شما آدم هاي زيادي براي تشييع آمده بودند نه براي نفع و ...

هركس به زباني ارادت خود را نشان مي داد ...قشنگترين صحنه آنجا بود كه پسر يازده ساله ايشون مادربزرگ خودش رو كه از شدت غصه توانايي راه رفتن نداشت و روي صندلي چرخدار اورده بودندش دلداري ميداد

برام خيلي عجيب بود كه اين پسر كوچك همه جا مواظب مادر بزرگ پيرش بود و حتي كاپشنش رو در اون سرما انداخته بود روي مادر بزرگش كه لرزه به تنش افتاده بود ...

اون روز موقع برگشتن به خونه حس خيلي خوبي داشتم

احساس مي كردم كه اگر آدم حسايش رو با خدا صاف كنه چقدر رفتن مي تونه آسون باشه . البته اگه بتونه صاف كنه

پست جديدتون من رو به همون حال و هوا برد . اميد وارم كه هممون بتونيم حسابمون رو صاف كنيم

در پناه حق باشيد

سلام نورالهدي عزيز

خيلي دردناك بود دلم گرفت واقعا به اين زودي مهر و عطوفت خشك شد؟بيچاره هنو يك ساعت از دفنش نگذشته بود ؟

خدايا خودت رحم كن واقعا اشكم دراومد

موفق باشي

باي

خيلي تاثير گذار بود

خدا رحمتش کنه

...

فکر مي کني چي دارم براي گفتن؟... جز اشکايي که با خوندن اين پست ريختم...

من هنوز خوابم.

هر روز...

زماني بيدار ميشم که خورشيد...

داره غروب مي کنه...!

.

بسم الله الرحمن الرحيم. الحمد لله رب العالمين. الرحمن الرحيم. مالک يوم الدين. اياک نعبد و...

سلام .

كلا من با گريه كردن براي مرده ها مخالفم. چون اون كه رفت حالا اگه خوب بود كه خوش به حالش به جايي رفته كه اون طرف به گريه هاي ما مي خنده.اما ا

گه بد بود هم كه خدا بهش رحم كنه .گريه براي مرده معني ندار و اگه منم گريه كنم گاهي براي خودم گريه مي كنم

مردن يه نعمته از طرف خدا براي ما .راحت شدن از همه چي .دنيا .درد.عذاب

خوب حقيقت مطلب هم همين كه اين زهرا خانم راحت شد و حالا نمي دونم جاش كجاست اون دنيا ولي واقعا راحت شد....

بابا مگه مي خواي رمان بنويسي كه انقدر طولاني مي نويسي.

مي بينم كه نوشته تون هم داري نظم شده .

ادم بايد به حال خودش گريه كنه .

سلام